มันเริ่มจากคำถามที่ว่า ทำไมคนอเมริกันถึงมีบ้านใหญ่นักนะ?
จนมีผู้ทำการทดลอง โดยวัดสถิติจากครอบครัวชนชั้นกลางจำนวน 32 ครอบครัวใน Los Angeles โดยดูความถี่ในการใช้ชีวิตในบ้าน เลยได้ภาพนี้มา
โดยทำการวัดจากบริเวณที่สมาชิกในครอบครัว พ่อแม่และลูกๆใช้ชีวิตที่ชั้นล่างของบ้าน ทุกๆ 10 นาที เป็นเวลา 2 สัปดาห์ โดยวัดจากตอนบ่ายและตอนเย็น เพราะเป็นตอนที่สมาชิกกลับมาอยู่กันพร้อมหน้าละ หรือพูดได้ว่าเป็นแผนที่การใช้เวลาของการเดินภายในบ้าน
จนทำให้หลายคนตระหนักว่า มีหลายส่วนในบ้านที่เราแทบไม่ได้ใช้ประโยชน์เลย การลดขนาดบ้านเล็กลง แต่เน้นพื้นที่ที่ใช้บ่อยมากขึ้น น่าจะตอบโจทย์ชีวิตมากกว่า
แต่ถ้าวัดจากอีกมุม มุมหรือสถานที่ที่ใช้เติมพลัง หรือปลดปล่อยความรู้สึกบางอย่าง ก็ไม่จำเป็นต้องวัดจากเวลาที่ใช้แต่เพียงอย่างเดียว
จากหนังสือ Life at Home in the Twenty-First Century: 32 Families Open Their Doors
อ้างอิง Residential Behavioral Architecture 101